با عرض تبریک فرا رسیدن میلاد امام حسن مجتبی(ع)، یکی از مهمترین ویژگی‌های شخصیتی ایشان همنشینی با فقرا و نداشتن حالت تکبر و غرور بود. ایشان عادت داشتند حتی اگر فقیری به ایشان طعامی تعارف می‌کردند با آنها هم‌نشین می‌شدند.

یکی دیگر از ویژگی‌های امام حسن(ع) که در سیره همه ائمه هم می‌بینیم، بُعد عبادی و توجه به پروردگار است، اینطور نقل شده که امام 25 بار پیاده از مدینه به مکه برای حج و با حالت خضوع و خشوع حرکت کردند که حتی در روایتی آمده زمانی که امام وارد مسجد می‌شد، این دعا را می‌خواند که خدایا! فردی خطاکار، در خانه‌ات آمده است، از گناهانش درگذر.

هر زمان که ایشان وضو می‌گرفتند در روایت آمده است که رنگ رخساره امام تغییر می‌کرد و اعضای بدنشان شروع به لرزش می‌کرد؛ از حضرت می‌پرسیدند، یابن رسول الله این چه حالتی است که پیدا کردید؟ ایشان می‌گفتند که فقط من اینگونه نیستم، هر کسی که در پیشگاه خدا قرار می‌گیرد به خاطر عظمت خداوند، حق این است که چهره‌اش دگرگون شود.

یک ویژگی دیگری که امروز برای جامعه می‌تواند درس باشد، این است که حدود 10 سال امامت امام حسن مجتبی(ع) با دوره‌ای مصادف بود که امام حسین(ع) هم کنارشان بودند، در این 10 سال بررسی کنیم می‌بینیم که امام حسین (ع) هیچ موضعی در برابر امام‌حسن(ع) نمی‌گرفت و دقیقاً مسیری را می‌پیمود که امام مجتبی (ع) می‌پیمود. آیا شیعه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نباید این الگو را در جامعه امروز داشته باشد که وقتی رهبری به عنوان فصل‌الخطاب حرفی در جامعه می‌زند، دومرتبه حرفی نزنند که حرمت‌شکنی شود؟ آیا ما این سلسله مراتب را بر اساس سیره اهل بیت (ع) رعایت می‌کنیم؟

نکته دیگر شیوه‌های تربیتی ائمه (ع) است، برخورد با تخلفات اگر خشن یا عاطفی باشد، بی‌ثمر خواهد بود درحالی که در سیره امام حسن(ع) و امام حسین (ع) داریم که وضو گرفتن را چگونه به یک پیرمرد آموزش دادند. این شیوه‌ها را متأسفانه ما غفلت ورزیده‌ایم و امیدوارم خداوند به همه توفیق دهد که اینها را بشناسیم، مشکل ما این است که مردم در سیره ائمه (ع) کمتر مطالعه می‌کنند بهترین راهی که می‌تواند زندگی کردن را به ما یاد دهد، زندگی ائمه (ع) است.

_{* متن بالا گفتاری است از حجت‌الاسلام سید علی قاضی‌عسگر، نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت}